“Hiermee kan ik mijn kroost niet voederen”
Door reporter ter plaatse Bobby Rundfunk (BR)
BR: Mijnheer Snorboer, u kende niet veel bijval met de graanoogst dit jaar.
Snorboer: Zwijg me ervan, jochie. Het was een rotjaar. Ik had beter enkele maandjes op Ibiza vertoefd.
BR: Was uw vorige verblijf op Ibiza niet in eerste instantie de oorzaak van de mislukte graanoogst en het gebrek aan voedsel in de bredere stadskern?
Snorboer: Dat gerucht heb ik ook moeten aanhoren. Ach, ik besteed geen belang meer aan zulke rumoeren. Het is waar dat ik gedurende mijn verblijf in Ibiza niet veel aan de boerderij heb gedacht… Maar kom, of dat iets te maken heeft met de mislukte graanoogst is voor mij toch koffiedik kijken hoor. En over koffie gesproken, melk of suiker Brundfunk?
BR: Zwart graag. Zonder suiker, er moeten wat kilootjes af. (lacht)
Snorboer: Ja dat kan ik zien, wat een vetkwab heb je daar hangen! (lacht harder)
BR: Maar om terug tot de kern te komen: hoe zie je de situatie op het platteland evolueren gedurende de komende jaren?
Snorboer: Er moeten een aantal zaken veranderen, dat lijkt me duidelijk. Die verandering is geleidelijk aan al bij mijn collega’s aan het doordringen. Mijn goede vriend Baardboer Bob is vorig jaar reeds overgeschakeld op het maken en verkopen van zoet brood. Die zoete broodjes verkopen als zoete broodjes.
BR: Hoe bedoel je?
Snorboer: Ja dat is een spreekwoord, ‘verkopen als zoete broodjes’. Het valt nu tegen dat hij ook effectief zoete broodjes verkoopt. Dat maakt mijn zinsconstructie nogal raar.
BR: Goed. Hoe heb jij je al aangepast in dat opzicht?
Snorboer: Op dit moment probeer ik voor mezelf het kaf van het koren te scheiden. Dat is natuurlijk heel wat werk, gezien ik zeven akkers vol koren heb staan. Om nog niet te beginnen over de hoeveelheid kaf!
BR: Mijnheer Snorboer, hartelijk dank voor uw tijd.
Snorboer: Altijd voor jou Bobby. En hoepel nu op, ik moet
nodig schijten!