Ik zeg niet graag aan mensen dat mijn tafel verdwenen is. Niet dat ik er beschaamd over ben. Maar de reacties zijn vaak ietwat smalend, vanuit de hoogte. Alsof zij nooit een tafel zouden kwijtspelen.
Ergens snap ik dat natuurlijk, want een tafel is een relatief groot object om zomaar te verdwijnen. Er zijn dingen die je makkelijker uit het oog verliest. Een sok bijvoorbeeld. Daar hoef je je niet voor te schamen.
“Dju, ik ben een sok kwijt.” Ja, dat klinkt inderdaad niet abnormaal. Zeer herkenbaar zelfs. “Die duikt wel weer op”, repliceer je dan, of “heb je al in je hol gekeken?” als je geen manieren hebt.
Een sok kan technisch gezien in je hol verdwijnen, een tafel natuurlijk niet. Die optie kan ik dus onmiddelijk schrappen. Alweer een stapje verder.
Reeds verschenen in deze serie:
De Verdwenen Tafel #1
waarin de verteller zeer vroeg opstaat
De Verdwenen Tafel #2
waarin de verteller beseft dat zijn tafel verdwenen is
De Verdwenen Tafel #3
waarin gezocht wordt naar een oorzaak
De Verdwenen Tafel #4
waarin naarstig rond de pot wordt gedraaid
Nog te verschijnen in deze serie:
De Verdwenen Tafel #5
waarin alles in een definitieve plooi valt
2 replies on “De Verdwenen Tafel #4”
omg, a story without a plot!
Depends on what you call a ‘plot’ …
But yeah, better get used to it 😂